ΜΙΣΘΟΙ ΔΗΜΑΡΧΩΝ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΩΝ …ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

Με βάση αυτά που προβλέπονται από τον «Καλλικράτη», οι μισθοί των δημάρχων, των αντιδημάρχων και των προέδρων των δημοτικών συμβουλίων καθορίζονται ως εξής:

1.Οι δήμαρχοι, οι αντιδήμαρχοι και οι πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων λαμβάνουν αντιμισθία, η οποία καταβάλλεται από τον δήμο.
2. Η αντιμισθία των δημάρχων σε δήμους με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων (100.000) κατοίκων είναι ισόποση με το σύνολο των πάσης φύσεως αποδοχών του γενικού γραμματέα Υπουργείου, των δημάρχων των δήμων με πληθυσμό από είκοσι χιλιάδες (20.000) έως εκατό χιλιάδες (100.000) κατοίκους είναι ισόποση με το 80% των ανωτέρω αποδοχών και των δημάρχων των δήμων με πληθυσμό κάτω των είκοσι χιλιάδων (20.000) κατοίκων είναι ισόποση με το 60% των ανωτέρω αποδοχών.
3. Οι αντιδήμαρχοι λαμβάνουν το 50% της αντιμισθίας που αναλογεί στον δήμαρχο, ενώ οι πρόεδροι των δημοτικών συμβουλίων λαμβάνουν το 40% αυτής.
4. Η αντιμισθία που δικαιούνται τα αιρετά όργανα των δήμων, τα οποία χαρακτηρίζονται ως άτομα με αναπηρίες, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις, προσαυξάνεται κατά είκοσι τοις εκατό (20%).
5. Σε περίπτωση που η αντιμισθία δημάρχων, αντιδημάρχων και προέδρων δημοτικών συμβουλίων της παρ. 1 του άρθρου 93, είναι μικρότερη των πάσης φύσεως αποδοχών της θέσης τους, η αντιμισθία προσαυξάνεται κατά το ποσό της διαφοράς και μέχρι το ύψους των αποδοχών του γενικού γραμματέα Υπουργείου.
6. Αν οι δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων έχουν τεθεί σε αργία, την αντιμισθία τους λαμβάνουν οι αναπληρωτές τους. Αν ο αναπληρωτής είναι αντιδήμαρχος, λαμβάνει αντιμισθία από ένα μόνο αξίωμα.
7. Δήμαρχοι που απουσιάζουν δικαιολογημένα, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, λαμβάνουν το ήμισυ (1/2) της αντιμισθίας. Το υπόλοιπο ήμισυ (1/2) καταβάλλεται στον αντίστοιχο αναπληρωτή. Αν απουσιάζει αντιδήμαρχος για το ίδιο χρονικό διάστημα, παίρνει το ήμισυ (1/2) της αντιμισθίας που δικαιούται.
8. Οι δήμαρχοι, οι αντιδήμαρχοι, καθώς και οι πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων και οι σύμβουλοι που έχουν περισσότερα από ένα αξιώματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, λαμβάνουν τις απολαβές μόνο από ένα αξίωμα. Οι ανωτέρω επιλέγουν τις απολαβές που παίρνουν από κάθε αξίωμα με υπεύθυνη δήλωση που υποβάλλεται και στους δύο φορείς».
Οι αποδοχές του γενικού γραμματέα υπουργείου, για το 2010, ανέρχονταν σε 6.195 ευρώ. Με βάση αυτά που προβλέπει ο « Καλλικράτης», οι αντιμισθίες του δημάρχου και των αντιδημάρχων στο ΙΛΙΟΝ διαμορφώνονται ως εξής:

Ο μισθός του δημάρχου θα είναι 6.195 ευρώ. Οι αντιδήμαρχοι θα παίρνουν το 50% του μισθού του δημάρχου, δηλαδή από 3.098 ευρώ ο καθένας, ενώ ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου θα λαμβάνει μισθό ίσο με το 40% των αποδοχών του δημάρχου, δηλαδή 2478 ευρώ.

Λευκό και Άκυρο

Στις πρόσφατες εκλογές είδαμε πολλούς να μη θέλουν να ψηφίσουν ή να ψηφίζουν λευκό ή άκυρο με σκοπό να τιμωρήσουν έτσι, τα μεγάλα κυρίως κόμματα, ως υπεύθυνα για την κατάντια της χώρας. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσαν να τους κάνουν. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται, αυτό το συλλογισμό μου.
Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα.

* Ας υποθέσουμε ότι έχουμε 100 ψηφοφόρους (ποσοστό 100%), τότε με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, για να σχηματίσει μια παράταξη αυτοδυναμία θέλει ποσοστό μεγαλύτερο του 50% από τα έγκυρα ψηφοδέλτια. Να το ψηφίσουν δηλαδή 50 από τους 100 ψηφοφόρους.

* Τα μεγάλα κόμματα έχουν μια σταθερή βάση ψηφοφόρων (ας πούμε περίπου 20% το καθένα) που τα ψηφίζουν βρέξει-χιονίσει.

* Επομένως για να εκλεγεί μία παράταξη χρειάζεται να πείσει (ή να εξαγοράσει) άλλα 30 άτομα.

* Αν υποθέσουμε ότι από τους 100 ψηφοφόρους του παραδείγματός μας δε πάνε να ψηφίσουν 25, έχουμε δηλαδή αποχή 35% (ένα πολύ συνηθισμένο νούμερο).
* Από τους 65 που πάνε στις κάλπες οι 8 ψηφίζουν λευκό και οι 7 ζωγραφίζουν (άκυρο), έχουμε δηλαδή Άκυρα/Λευκά: 15%

* Αυτό σημαίνει ότι τα έγκυρα ψηφοδέλτια είναι 50, το 50% του 50 είναι 25, άρα η πλειοψηφούσα παράταξη θα χρειαστεί να πάρει με το μέρος της μόνο 5 "αναποφάσιστους" ψηφοφόρους!

Προσέξτε πως μεταβλήθηκε το ποσοστό από 30 άτομα σε μόλις 5 με ένα σχετικά συνηθισμένο ποσοστό αποχής/λευκών.

Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι για το 2010 ήταν 9.836.724.

Το 50% αυτών είναι 4.918.362. Με τα ποσοστά του προηγούμενου παραδείγματος 35% αποχή και 15% λευκά/άκυρα το 50% γίνεται 2.459.181. Δηλαδή το πρώτο κόμμα χρειάζεται να μαζέψει 1.229.590 ψήφους.
Περίπου όσες και η κομματική του δύναμη.

Συμπέρασμα: Οι κακοί πολιτικοί βγαίνουν από τους καλούς πολίτες που δε πάνε να ψηφίσουν.

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2010

«Το δικό μας κόμμα είναι το ΙΛΙΟΝ της καρδιάς μας».

Σωστά επέλεξε ο ανεξάρτητος δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος, σαν σύνθημα για τις προσεχείς εκλογές το πιο πάνω κείμενο, γιατί είναι αλήθεια, ότι στον συνδυασμό που κατέβασε έχει συμπεριλάβει σαν υποψήφιους, παράγοντες από όλα τα κόμματα. Θα ήταν όμως πιο τίμιο απέναντι στο ΠΑΣΟΚ που τον στηρίζει να έβαζε στο βιογραφικό του και ότι είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ. Γιατί το να εμφανίζεται κάποιος υπερκομματικός, δικαιούται να το κάνει, δεν δικαιούται όμως να εξοστρακίζει το κόμμα του για χάρη της σίγουρης εκλογής του. Γιατί δεν μπορεί κάποιος να είναι και με το μνημόνιο και κατά του μνημονίου, και με το ΠΑΣΟΚ και χωρίς το ΠΑΣΟΚ, και βασιλικός και δημοκρατικός!!!
Βέβαια το ψηφοδέλτιο του κου Ζενέτου απαρτίζεται από την «αφρόκρεμα» της τοπικής κοινωνίας. Κατά ένα περίεργο όμως τρόπο όλοι οι διατελέσαντες Αντιδήμαρχοι είναι και Πρόεδροι Πολιτιστικών Συλλόγων με σημαντική επιχορήγηση από τον Δήμο. Ένωση Κρητών Ιλίου - Πολιτιστικός Σύλλογος Ηλείων - Πολιτιστικός Σύλλογος Αρκάδων - Σύλλογος Ποντίων - Ένωση Ηπειρωτών - Ένωση Λιοσωτών όλοι με πρόεδρο από τον συνδυασμό του κου Δημάρχου.
Σε όλους αυτούς οφείλεται και το μεγάλο αποθεματικό του Δήμου. Γιατί κατά Μπαμπινιώτη…«Απόθεμα είναι ό,τι φυλάσσεται σε ποσότητες, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον…» Εκτός του αποθεματικού Μπαμπινιώτη, υπάρχει και το αποθεματικό του Δήμου Ιλίου.
Ας ελπίσουμε οι νέοι υποψήφιοι στον συνδυασμό του Δημάρχου να χρησιμοποιηθούν από την νέα Δημοτική Αρχή, που μετά βεβαιότητας θα είναι η ίδια, για να μην αποτελέσουν αποθεματικό οι ίδιοι για το μέλλον, πραγματικό βέβαια και όχι λογιστικό.

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2010

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΩΝ – ΟΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ… ΠΑΝΤΑ ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ.

Απαγορευτική τείνει να καταστήσει τη συμμετοχή στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και ο «Καλλικράτης», για τις ανεξάρτητες κινήσεις πόλης, αλλά και για κάθε ανεξάρτητο πολίτη ή συλλογικότητα, η οποία δεν λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση ή δεν έχει δοσοληψίες με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Το δικαίωμα συμμετοχής (παράβολο) ανέρχεται στο ποσό των 150 ευρώ ανά υποψήφιο για τις Περιφερειακές εκλογές και 50 ευρώ στις Δημοτικές.
Αν στα παραπάνω ποσά προσθέσει κανείς το κόστος για το χαρτί (μόνο στις βουλευτικές παρέχεται δωρεάν) και την εκτύπωση των ψηφοδελτίων, αλλά και μία στοιχειώδη προεκλογική προβολή του συνδυασμού, ο μύθος περί της ισότιμης διεκδίκησης της λαϊκής ψήφου στις προσεχείς εκλογές, καταρρίπτεται υπό το βάρος των πολλών μηδενικών που έχει το τελικό κόστος της υποψηφιότητας.
Κόστος το οποίο, απαιτείται να καλυφθεί άμεσα με την αποφασιστική οικονομική στήριξη από τους υποψηφίους οι οποίοι δεν έχουν καμία πιθανότητα εκλογής, αλλά χρησιμοποιούνται από τους συνδυασμούς για να καλύψουν τα ψηφοδέλτια, χωρίς να δημιουργήσουν κανένα κίνδυνο για τους πρωτοκλασάτους και μόνιμα εκλόγιμους οι οποίοι καταβάλουν στον συνδυασμό τους από 300 μέχρι και 500 ευρώ, εξαγοράζοντας την προσδοκία για ευνοϊκή μεταχείρισή τους στην περίπτωση εκλογής του.
Ο νέος νόμος δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι, αντιμετωπίζει τους υποψηφίους ως «ελεύθερους επαγγελματίες» και τους συνδυασμούς ως «καπιταλιστικές κοινοπραξίες». Στους μεν υποψηφίους επιβάλει το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού (ισχύει και για τους συνδυασμούς) και υποβολή δήλωσης εσόδων - δαπανών σε Κεντρική Βάση Δεδομένων, που έχει ξεκινήσει να λειτουργεί με ευθύνη του υπουργείου Εσωτερικών, στους δε συνδυασμούς την τήρηση βιβλίων, θεωρημένων από την αρμόδια εφορία, την υπαγωγή τους στον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και τον ορισμό οικονομικού διαχειριστή! Και αν βέβαια δεν τηρηθούν όλα αυτά, θα επεμβαίνει η νεοσύστατη «Επιτροπή Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών Παραβάσεων».

Ούτε λόγος βέβαια για το ουσιαστικό κόψιμο της εξάρτησης της πολιτικής από την οικονομική εξουσία, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια μιας προεκλογικής περιόδου, διότι έχει όλο τον χρόνο ο δήμαρχος να ασκήσει εξουσία για την υποστήριξή του, τόσο στους υπαλλήλους του, όσο και στους υπαλλήλους των εταιριών που συναλλάσσεται.
Η ανανέωση των ψηφοδελτίων των συνδυασμών είναι μόνο στα λόγια, διότι δεν έχουν όλοι οι υποψήφιοι τις ίδιες ευκαιρίες προβολής τους, γεγονός που δυσχεραίνει και καθιστά αδύνατη την εκλογή τους.
Στον Δήμο Ιλίου φρόντισαν όλες οι Δημοτικές παρατάξεις που κατεβαίνουν, να έχουν κομματική στήριξη για να μπορούν για μια ακόμη φορά να εκβιάζουν το εκλογικό σώμα, να ψηφίσει κομματικά και όχι αυτοδιοικητικά.
Από την άλλη μεριά οι παρατάξεις εξουσίας, βάζουν στα ψηφοδέλτιά τους και άτομα τα οποία κινούνται ανά περίπτωση σε όλο το πολιτικό φάσμα, σαν τοιχοδιώκτες της πολιτικής, για να δείξουν την ανεξαρτησία τους. Για να γίνει όμως αυτό διαπλέκονται εκβιαστικά μαζί τους, πίσω από τις πλάτες των ψηφοφόρων οι οποίοι με κανένα τρόπο δεν γνωρίζουν το παρασκήνιο. Κατά τα άλλα η συγκρότηση των ψηφοδελτίων γίνεται μέσα από την μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων, βέβαια όχι από πολίτες που πονούν και αγαπούν τον τόπο τους, αλλά από πολίτες που συνδιαλέγονται.
Ας ελπίσουμε κάποτε οι ψηφοφόροι να αντιληφθούν το παιχνίδι το οποίο παίζεται και με την ψήφο τους να ανατρέξουν σε κάθε ψηφοδέλτιο και να στηρίξουν τα άτομα που θεωρούνται από τους επαγγελματίες της πολιτικής «αουτσάιντερ», τα οποία όμως έχουν να επιδείξουν και έργο και συνέπεια.
Ας ανατρέψουν οι πολίτες τα σχέδια των επιτελείων για να γίνει στην πράξη ανανέωση, αν θέλουμε να πάψουμε, άλλα να συζητάμε στα καφενεία και άλλα να κάνουμε όταν ψηφίζουμε.

ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Υπάρχει μια αληθοφανή έστω σύνδεση της άμεσης φορολόγησης του εισοδήματος με την κατανάλωση (αποδείξεις) για την διατήρηση του αφορολόγητου ορίου?

Μήπως ο άμεσος φόρος φορολογεί το εισόδημα?
Πως γίνεται να επιβαρύνεται κάποιος που ΔΕΝ ξοδεύει και να επιβραβεύεται κάποιος που σπαταλά ασύστολα?
Από ποτέ φταίει ο πολίτης για την έλλειψη ελεγκτικού φορολογικού μηχανισμού και καλείται να παίξει το ρόλο του ελεγκτή μέσω της συλλογής αποδείξεων?
Γιατί δεν ενσωματώνουν στο μισθό τα επιδόματα των δημοσιών υπαλλήλων (ώστε να πάψουν τα παράθυρα και οι εξαιρέσεις) και κατόπιν να γίνει μια ποσοστιαία περικοπή ανάλογα το μισθό?

Γιατί πρέπει να φορολογηθεί σκληρά ένας ειρηνοδίκης που είναι υποχρεωμένος να γυρίζει έναν Νομό καθημερινά με δικά του έξοδα, επειδή η Πολιτεία φρόντισε να περιορίσει τις θέσεις των Ειρηνοδικών, αλλά δεν φρόντισε να καταργήσει και τα περιφερειακά Ειρηνοδικεία?
Γιατί οι φαντάροι πληρώνουν μεταφορικά και οι αξιωματικοί έχουν ατέλεια?
Με ποια λογική εξαιρούνται του ασφαλιστικού οι στρατιωτικοί οι οποίοι πληρώνονται από την πρώτη μέρα που είναι στην Ευελπιδων ενώ ένας γιατρός μέχρι τα 30 τουλάχιστον πληρώνει για σπουδές ώστε να ενταχθεί με μισθό 1200 ευρώ στο ΕΣΥ μετά απο 5-6 χρόνια?
Πότε θα εισπραχθούν τα 500 εκατομμύρια ευρώ που οφείλουν στο ΙΚΑ 5 τράπεζες και γιατί δεν τους παρακρατήθηκαν από τα περσινά δις?

ΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ¨ΦΛΕΒΑΣ" ΣΤΟ ΙΛΙΟΝ

Έμφραγμα για τους κατοίκους του Ιλίου αποτελεί η κάλυψη του ρέματος της Φλέβας. Για τους λόγους που θα αναφερθούν στο παρόν άρθρο, θα πρέπει να μπεί φράγμα στα σχέδια τσιμεντοποίησης του ρέματος και αφού διαμορφωθεί να αποδοθεί στους κατοίκους.


Ιστορικά το θέμα της κάλυψης των ρεμάτων βρίσκεται στην μεταπολεμική Ελλάδα. Καθώς η Αθήνα μεγάλωνε, τα ρέματα και τα έλη άρχισαν να βρίσκονται στο εσωτερικό της πόλη ανεξέλεγκτα. Κάπου έπρεπε να εκτονωθούν, και έτσι άρχισε η διευθέτηση τους, με βασικό κορμό τον Κηφισό και δευτερεύοντα, τον Ιλισό, που απέκτησε αυτόνομη υπόσταση μετά από μία μεγάλη πλημμύρα με 17 νεκρούς, τον Νοέμβριο του 1896.
Τα επόμενα δύο χρόνια διευθετήθηκε η κοίτη του μέχρι τις Τζιτζιφιές. Αντίθετα απ' ότι συνήθως ακούγεται ή γράφεται, το κυκλοφοριακό έργο του Κηφισού προγραμματίσθηκε πριν από 65 περίπου χρόνια. Το σχέδιο της μεγάλης λεωφόρου επί του ποταμού ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από τη δικτατορία Μεταξά τον Ιανουάριο του 1937. Από τότε άρχισε να γενικεύεται και στην Αθήνα η ιδέα της κάλυψης των ρεμάτων για κυκλοφοριακούς λόγους, η οποία άρχισε να εφαρμόζεται από την περίοδο της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης και μέχρι σήμερα ασταμάτητα. Πρώτο θύμα ο Ιλισός μπροστά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ακολούθησαν όλα σχεδόν τα ρέματα του Λεκανοπεδίου, τα οποία απέκτησαν κτιστές κοίτες και καλύφθηκαν από δρόμους. Η κατασκευή ενός δρόμου επάνω σε ένα ρέμα είναι πιο εύκολη και πιο οικονομική. Δεν απαιτούνται κατεδαφίσεις και απαλλοτριώσεις. Η εύκολη κυκλοφορία του ΙΧ, εις βάρος των υπολοίπων στοιχείων της πόλης εξ' άλλου, αποτέλεσε συστατικό στοιχείο της "αναπτυξιακής" διάστασης των δημοσίων έργων μετά τον πόλεμο.
Φτάνοντας στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 συναντάμε το σύνολο σχεδόν των ρεμάτων να έχουν μετατραπεί σε δρόμους, ένα λαϊκό αίτημα που εκκρεμούσε για χρόνια και έβρισκε το συντριπτικό ποσοστό των «ενδιαφερομένων» σύμφωνους. Οι οικοπεδούχοι και οι κάτοικοι των αυθαιρέτων δικαιώνονταν γιατί με αυτό τον τρόπο οι περιοχές τους, που παρέμεναν για χρόνια εκτός σχεδίου, αποκτούσαν σύνδεση με τον υπόλοιπο αστικό ιστό και εντάσσονταν πια με συνοπτικές διαδικασίες στο σχέδιο. Οι υφιστάμενοι κάτοικοι των εντός σχεδίου περιοχών δέχονταν την κάλυψη ως πράξη «εξυγίανσης» και «αναβάθμισης» της περιοχής τους (με συνακόλουθη αύξηση της αξίας των ακινήτων τους). Ο δήμος αποκτούσε κοινόχρηστους χώρους, συμπλήρωνε το οδικό του δίκτυο και η δημοτική αρχή κέρδιζε, έτσι, τα εύσημα από τους δημότες της με την επανεκλογή της. Ο κατασκευαστικός τομέας, μέσω των εργολάβων που αναλάμβαναν τα έργα «διευθέτησης» των ρεμάτων και των μικροεργολάβων που οικοδομούσαν τις νέες υπό εκμετάλλευση περιοχές, διατηρούσε την ισχύ του. Η ΕΥΔΑΠ προσποριζόταν τη γαιοπρόσοδο από την πολυτιμότατη λωρίδα γης εκατέρωθεν της κοίτης του ρέματος της οποίας ήταν ιδιοκτήτης -του μελλοντικού δρόμου, δηλαδή, και των παρόδιων οικοπέδων- και απαλλασσόταν από το σκόπελο της αποχέτευσης των ευρύτερων περιοχών. Το κράτος και η κυβέρνηση θεμελίωνε την πολιτική της στο ιδεολόγημα της «αλλαγής», της «ανάπτυξης» και σήμερα του «εκσυγχρονισμού», εις βάρος του περιβάλλοντος και μακροπρόθεσμα της ποιότητας ζωής των κατοίκων του λεκανοπεδίου.

Και έτσι φθάσαμε, εδώ. Κάτω από τη Μιχαλακοπούλου, την Καλλιρρόης, την Αρδηττού, την Χαμοστέρνας, τη Ζωοδόχου Πηγής και την Βασιλέως Ηρακλείου στα Εξάρχεια, την Ούλαφ Πάλμε στου Ζωγράφου, τη Φαλήρου στον Πειραιά, τρέχουν οι παραπόταμοι του Κηφισού και του Ιλισού. Από πάνω τους τα αυτοκίνητα. Η κάλυψη των ξεροπόταμων και το μπάζωμα των ελών αποτελούσε κοινό τόπο μέχρι προχθές. Η κατασκευή λεωφόρων επίσης. Αντίλογο σε αυτή την πρακτική δεν θα βρούμε, παρά μόνο από λίγους σε επιστημονικά περιοδικά. Η Αριστερά, τα συνοικιακά κινήματα, οι τοπικές αυτοδιοικήσεις, μέχρι τουλάχιστον της δεκαετία του '90 ζητούσαν δρόμους και αντιπλημμυρικά έργα.
Μόλις τελευταία, άρχισε να συνειδητοποιείται ότι η κάλυψη του Κηφισού ήταν λάθος. Η έξοδος της Εθνικής Οδού στο Φάληρο ήταν επίσης λάθος. Αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε, ότι οι περιβαλλοντικές κρίσεις που προκύπτουν είναι ασύλληπτες και καμία τεχνολογία δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει. Με τον Κηφισό παραβιάστηκε ένα τέτοιο όριο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ερχόμαστε σήμερα να καλύψουμε το τελευταίο ρέμα μέσα στην πόλη, το ρέμα Φλέβας.
Κάποιοι συνηδητά εδώ και δεκαετίες συντέλεσαν στην περιβαλλοντική υποβάθμιση του και διαμόρφωσαν μια αντίληψη που τo θέλει ως εστία μολύνσεως και κουνουπιών. Εξάλλου, οι ίδιοι οι δήμοι άρχισαν να πρωτοστατούν στον αφανισμό του ρέματος με την πλήρη κάλυψη των δευτερευόντων κλάδων του και τη μετατροπή τους σε δρόμους. Την δόξα αυτών των δήμων φαίνεται ότι ζήλεψε και ο Δήμαρχος Ιλίου ο οποίος καμαρώνει με το σχετικό πανό που κρέμασε στις εισόδους της πόλης.
Και ενώ όλα αυτά γινόντουσαν και γίνονται στην χώρα μας, στην Ευρώπη, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, είχε αρχίσει να διατυπώνεται ένας προβληματισμός σχετικά με τη διαχείριση των ρεμάτων, ενώ οι κρατικές και τοπικές αρχές ήταν ενήμερες για τις εναλλακτικές λύσεις. Πιθανά, οι μόνοι που αγνοούσαν την «άλλη αυτή πρόταση» ήταν οι κάτοικοι, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς κοίταζαν το βραχυπρόθεσμο ατομικό συμφέρον τους και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν τις αλυσιδωτές επιπτώσεις της απότομης αστικοποίησης, της μεταλλαγής των χρήσεων κλπ στην ολοένα και απειλητικότερη εμφάνιση ενός περιοδικού φυσικού φαινομένου με μεγάλη περίοδο επαναφοράς όπως είναι η πλημύρα. Επιπλέον, η συλλογική εμπειρία από την πρακτική του κράτους και της ΕΥΔΑΠ ως προς τον τρόπο διαχείρισης άλλων μεγάλων και ιστορικών ρεμάτων της Αθήνας (βλ. Ιλισσός, Κηφισός κα) ενίσχυε την αντίληψη περί ευθυγράμμισης, τσιμεντοποίησης, κάλυψης κλπ.
Οι μόνοι που διαφωνούν είναι, ίσως, κάποιοι λίγοι κάτοικοι που παρά τη σημαντική περιβαλλοντική υποβάθμιση των ρεμάτων συνέχιζουν να βρίσκουν θετικά στοιχεία στην παρουσία αυτών των φυσικών στοιχείων στο εσωτερικό της πόλης, καθώς εξασφάλιζαν καλές μικροκλιματικές συνθήκες, αισθητικό περιβάλλον που προσομοίαζε στην περιοχή προέλευσής τους, εμπόδιζουν την επέλαση των ΙΧ και του βουητού της πόλης και επέτρεπαν τη διατήρηση ευχάριστων και χρήσιμων συνηθειών όπως η κτηνοτροφία και η καλλιέργεια της γης.
Μπορεί, έτσι, η άποψη υπέρ της μετατροπής του ρέματος σε δρόμο να γίνεται, σταδιακά, όλο και πιο μειοψηφική στην τοπική κοινωνία και να έχει γίνει κοινή συνείδηση πως η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης δε θα ευνοήσει τελικά κανένα, αλλά το σενάριο της διατήρησης του ρέματος ως φυσικού σχηματισμού, σε συνδυασμό με την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής λειτουργίας και του δημόσιου χαρακτήρα του, δε διαγράφεται περισσότερο υλοποιήσιμο από πριν.
Αυτό, γιατί οι αντιλήψεις και οι μηχανισμοί που έχουν διαμορφώσει τη σημερινή κατάσταση δε φαίνεται να μπορούν να αναιρεθούν στο σύνολό τους, απ’ τη στιγμή που δεν αναιρούνται οι οικονομικές και κοινωνικές δομές που τις αναπαράγουν.

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ

ΦΡΕΝΟ στην ανάπτυξη και σημαντικές δυσλειτουργίες στην εξυπηρέτηση των πολιτών προκαλεί η ξεπερασμένη διοικητική οργάνωση της χώρας, με τη σημερινή δομή των Περιφερειών, των Νομαρχιών και των Δήμων.

Είναι ένα έργο που άρχισε παρά τις μεγάλες αντιδράσεις των τοπικών παραγόντων και με τον φόβο του πολιτικού κόστους. Αποτέλεσμα της άρνησης της κεντρικής διοίκησης να δώσει λύση τόσα χρόνια, ήταν η αδυναμία να απορροφηθούν κοινοτικά κονδύλια για να γίνουν έργα και να αναληφθούν δράσεις που θα άλλαζαν την εικόνα της ελληνικής περιφέρειας.
Η ατολμία αυτή οδήγησε σε έλλειψη βασικών υποδομών τους εκατοντάδες Δήμους και την απουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από σημαντικές πρωτοβουλίες.Όσο απαραίτητη όμως είναι η νέα διοικητική μεταρρύθμιση, άλλο τόσο αναγκαίο είναι να μην επαναληφθούν τα λάθη, οι ατολμίες και οι αστοχίες που συνόδευσαν τον «Καποδίστρια» της δεκαετίας του ΄90.
Η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων καταλήγει νομοτελειακά σε αποκέντρωση της διαφθοράς, αν δεν συνοδεύεται από καθημερινή λογοδοσία. Το ίδιο και με τους πόρους, για να μπορούν οι πολίτες να απαιτούν εξηγήσεις για το πώς χρησιμοποιούνται τα δικά τους χρήματα.
Οι νέοι δήμοι που θα δημιουργηθούν, για να είναι ισχυροί και αποτελεσματικοί, προϋποθέτουν νέα δομή διοίκησης και νέα ποιότητα λειτουργιών, με συγκροτημένο προγραμματικό επιτελείο και αποκεντρωμένη δομή για την αποτελεσματικότερη ικανοποίηση των καθημερινών αναγκών στις τοπικές κοινωνίες.
Μοναδική προϋπόθεση, λοιπόν, για να ασκήσουν οι νέοι ΟΤΑ όλες εκείνες τις αρμοδιότητες που έχουν οι δήμοι σε ορισμένες αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες (Δανία, Σουηδία, Αυστρία, Γερμανία κ.λπ.), δεν είναι μόνον ο πληθυσμός και η έκτασή τους, αλλά πρώτα απ’ όλα είναι οι πόροι, η υποδομή και το επαρκές ανθρώπινο δυναμικό το οποίο θα πρέπει να έχει γνώσεις και εμπειρία στην αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων.
Προσοχή όμως, η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι μόνο διοικητικός μηχανισμός. Ήταν παλιότερα και σε ένα βαθμό παραμένει ακόμα ο πλησιέστερος προς τον πολίτη δημοκρατικός αντιπροσωπευτικός θεσμός. Και αυτή η άμεση σχέση πολίτη-κατοίκου με τη δημοτική αρχή πρέπει να διασφαλιστεί στο νέο αυτοδιοικητικό μοντέλο.
Η κωδική ονομασία της νέας αρχιτεκτονικής του αυτοδιοικητικού χάρτη της χώρας φέρει το όνομα της εμβληματικής μορφής της αρχιτεκτονικής "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ".Ο Καλλικράτης και ο Ικτίνος ήταν οι δύο περίφημοι αρχιτέκτονες του δεύτερου μισού του 5ου π.Χ. αιώνα στην αρχαία Ελλάδα.
Να δούμε όμως αν οι σημερινοί ηγεμόνες (Καλλικράτης θα πει Καλός Ηγεμόνας), που σχεδιάζουν την αρχιτεκτονική του κράτους, μπορούν να αποδείξουν ότι μπορούν να χαράξουν τη νέα αρχιτεκτονική του κράτους και της αυτοδιοίκησης με βάση την «σημασία, τη λειτουργικότητα και την τελειότητα» χωρίς άλλες σκοπιμότητες.
Το έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο, απαιτείται η συμμετοχή όλων στη διαβούλευση, χρειάζεται σύνεση και συναίνεση, αλλά κυρίως όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.


Μεγάλες ανατροπές φέρνει ο νέος Καποδίστριας των 380 δήμων και των 13 ή 14 υπερπεριφερειών.

Αντιδράσεις και από τους περισσότερους δημάρχους στην Δυτική Αθήνα. Οργανώνουν συμμαχίες για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.
Οι αλλαγές στη λειτουργία των νέων δήμων και περιφερειών και οι νέοι ρόλοι των αιρετών αναμένεται πάντως να οδηγήσουν σε πρώτη φάση σε διαγκωνισμούς μεταξύ εκπροσώπων των διαφόρων επιπέδων, με τις ενστάσεις για τη νέα χωροταξία να περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε, προς το παρόν, η κυβέρνηση σχεδιάζει να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά της για τη «νέα αρχιτεκτονική» της χώρας, σε μία προσπάθεια να μετριαστούν οι αντιδράσεις, που προβλέπονται πολύ μεγάλες, λόγω της μείωσης του αριθμού των δήμων.
Σε κάθε έναν από τους παλιούς δήμους θα οριστούν πάντως αντιδήμαρχοι. Ερωτηματικό παραμένει εάν οι «γεωγραφικοί» αυτοί αντιδήμαρχοι θα αναλάβουν και θεματικοί του δήμου- π.χ. καθαριότητας- λύση που πάντως φαντάζει πιθανότερη καθώς εάν είναι διαφορετικά πρόσωπα αυξάνεται κατά πολύ το κόστος και το Σώμα των αντιδημάρχων.
Οι αρμοδιότητες το μεγάλο αγκάθι για το νέο εγχείρημα. Είναι ικανοί οι σημερινοί δήμαρχοι να ανταποκριθούν στη νέα πραγματικότητα, όταν επί χρόνια έχουν καλλιεργήσει την αναξιοκρατία και τον φιλικό κομματισμό στις επιλογές τους;
Οι μέχρι σήμερα αρμοδιότητες που δόθηκαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν αποτέλεσμα να ανοίξει η πόρτα για να περάσει η διαφθορά στους δήμους. Δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι ελάχιστα ασχολούνται με τα γενικότερα θέματα του δήμου τους αλλά με τα ρουσφέτια και κάθε είδους τακτοποιήσεις. Αυτό είναι ένα μείζον ζήτημα, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη νέα διοικητική αναδιάρθρωση.
Μπορεί να το πετύχει, αν δεν αγνοήσει τις ιδέες και τις παρατηρήσεις που θα κατατεθούν κατά τη δημόσια διαβούλευση επί του τόσο φιλόδοξου σχεδίου, που μπορεί να αλλάξει τη λειτουργία της εξουσίας στη χώρα με την αναδιανομή και την αποκέντρωσή της, προς όφελος του πολίτη, ο οποίος την πληρώνει.
Θα προκύψει σοβαρή εξοικονόμηση πόρων με τη μείωση των 1.034 δήμων της χώρας και τον περιορισμό των περίπου 6.000 νομικών προσώπων και δημοτικών επιχειρήσεων σε 2.000. Παράλληλα, όμως, θα περιοριστούν και οι θέσεις απασχόλησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που σημαίνει ότι οι δήμοι της χώρας πρέπει να αναλάβουν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και με την αξιοποίηση των σχετικών κοινοτικών προγραμμάτων και χρηματοδοτήσεων. Είναι όμως ικανοί οι σημερινοί δήμαρχοι να ανταποκριθούν στη νέα πραγματικότητα, όταν επί χρόνια έχουν καλλιεργήσει την αναξιοκρατία και τον κομματισμό στις επιλογές τους;
Πολλοί δήμοι στην Ελλάδα έχουν πετύχει θαύματα και είναι μοντέλα εκσυγχρονισμού και σύγχρονης ανάπτυξης. Τολμηρό βήμα είναι η αναβάθμιση των 13 σημερινών περιφερειών, των οποίων τα όργανα -περιφερειάρχης και συμβούλια- θα εκλέγονται και θα λειτουργούν ως μικρές τοπικές κυβερνήσεις «υπό τις οποίες, ως υπηρεσίες, θα υπαχθούν οι νομαρχίες της χώρας. Θα ελέγχονται οι 13 περιφέρειες από 7 διοικήσεις.
Η επιτυχία των νέων σχημάτων θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες: α) Το είδος και το εύρος των αρμοδιοτήτων που θα τους εκχωρήσει η κεντρική κρατική εξουσία, δηλαδή η κυβέρνηση και β) οι πόροι, που θα τους δοθούν για να μπορούν να ανταποκριθούν στο έργο που θα τους ανατεθεί. Χωρίς αρμοδιότητες και πόρους, αλλά και χωρίς τη διασφάλιση διαφάνειας και ελέγχου της λειτουργίας τους από τους ίδιους τους πολίτες, τα νέα σχήματα της αποκεντρωμένης εξουσίας θα αποτύχουν.
Για να λειτουργήσουν σωστά οι θεσμοί και να αποδώσουν, χρειάζονται άξια στελέχη για να τους υπηρετήσουν, δηλαδή να υπηρετήσουν το γενικό και όχι το ατομικό συμφέρον. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα της εξουσίας και της κακοδαιμονίας του τόπου. Οι θεσμοί διαβρώνονται και οι λειτουργοί τους διαφθείρονται με τη συνενοχή και των πολιτών. Άπειρα είναι τα παραδείγματα κατασπατάλησης εθνικών και κοινοτικών πόρων από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επίσης, άπειρα είναι και τα παραδείγματα κακής χρήσης των πολεοδομικών αρμοδιοτήτων (τροποποιήσεις πολεοδομικών και ρυμοτομικών σχεδίων), όπως και της αρμοδιότητας για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας καταστημάτων και βιοτεχνικών επιχειρήσεων. Αντί να μπει τάξη στο χάος με αποφάσεις από την κεντρική διοίκηση, τα πράγματα έγιναν χειρότερα με το τοπικό ψηφοθηρικό ρουσφέτι.
Όλα αυτά, βεβαίως, δεν σημαίνουν ότι δεν πρέπει να αποκεντρωθεί η εξουσία και να αναπτυχθεί η αυτοδιοίκηση. Θα χρειαστούν αγώνας και μεγάλη προσπάθεια για την αλλαγή της κατεστημένης νοοτροπίας. Θα πρέπει επίσης, τα κόμματα να επιλέξουν ικανά στελέχη και να τα εκπαιδεύσουν. Πολλά έχουν να διδαχθούν όσοι θα διεκδικήσουν ρόλο στη νέα διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας από τη μελέτη των ανάλογων θεσμών που λειτουργούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

• ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ - ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΟΜΙΛΟΙ - ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ Ή ΤΙ ΔΕΝ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
  
  «Αν η κυβέρνηση δεν παραδεχτεί τα λάθη της και δεν διδαχτεί από αυτά, αν δεν παραδεχτεί τις ελλείψεις, την απρονοησία, την έλλειψη συντονισμού και σχεδίου δεν πρόκειται να διορθωθεί, δεν πρόκειται να πάρει κανένα μέτρο ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία των μηχανισμών που είναι αρμόδιοι για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και άλλων φυσικών καταστροφών. Κι΄ αυτό είναι η μεγάλη απειλή, ο μεγάλος κίνδυνος ...»
  
  Το πρόβλημα
  
  Η καταγραφή των ενεργών πυρκαγιών και η πρόβλεψη της εξέλιξής τους κατά τις πρώτες ώρες της εμφάνισής τους είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί τους γεωεπιστήμονες σε παγκόσμιο επίπεδο.
  
  Αίτια δασικών πυρκαγιών
  
  Γνωρίζοντας τα αίτια των δασικών πυρκαγιών μπορούμε να πάρουμε και τα κατάλληλα μέτρα για την πρόληψή τους. Το μεγαλύτερο ποσοστό των δασικών πυρκαγιών προέρχεται από ανθρώπινες δραστηριότητες και ένα μικρό ποσοστό από φυσικά αίτια. Και στην χώρα μας έχει διαπιστωθεί ότι ένα μεγάλο μέρος των πυρκαγιών προέρχεται από αμέλεια και έλλειψη προσοχής. Αναλυτικότερα, οι κυριότερες αιτίες των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα είναι:
  
  · Πέταμα αναμμένων τσιγάρων και σπίρτων
  · Διάφορες γεωργικές δραστηριότητες, όπως το καθάρισμα χωραφιών και το κάψιμο βοσκοτόπων
  · Κάψιμο σκουπιδιών
  · To άναμμα φωτιάς απρόσεκτα και εγκατάλειψη της μέσα ή κοντά σε δάση
  · Το κυνήγι
  · Κακόβουλος εμπρησμός με σκοπό την αλλαγή χρήσης των καμένων δασών και οικοπεδοποίηση ή για άλλους λόγους
  · Κεραυνοί
  
  
  1. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
  Α. Προληπτικά μέτρα
  Στα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνονται αυτά που γίνονται για να αποφευχθούν οι πυρκαγιές, αλλά και αυτά που προσπαθούν να μειώσουν το μέγεθος της καταστροφής.
• Ενημέρωση πολιτών.

Εφόσον το μεγαλύτερο ποσοστό των πυρκαγιών προκαλείται από ανθρώπους, το πρώτο βήμα στην πρόληψή τους θα πρέπει να είναι η ενημέρωση, εκπαίδευση και κινητοποίηση των πολιτών για τον κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιάς από αμέλεια. Η ενημέρωση θα πρέπει να ξεκινάει από το σχολείο και να ενισχύεται με διάφορες καμπάνιες, εκδηλώσεις, σεμινάρια, ακόμη και ενημερωτικές εκπομπές ή διαφημίσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

• Συστήματα προσδιορισμού κινδύνου.

Στα προληπτικά μέτρα ανήκουν και συστήματα που προσδιορίζουν χρονικά και τοπικά την πιθανότητα πυρκαγιάς για άμεση επέμβαση.

• Δημιουργία χώρων αναψυχής.

Με την κατασκευή κατασκηνωτικών χώρων μειώνεται ο κίνδυνος έναρξης πυρκαγιάς, αφού συγκεντρώνονται οι εκδρομείς σε ειδικό χώρο.

• Παρατηρητήρια.

Εγκατάσταση παρατηρητηρίων σε ψηλά στρατηγικά σημεία μέσα στο δάσος με σκοπό την άμεση αναγγελία της πυρκαγιάς.

• Περιπολίες.

Άμεση ανίχνευση τυχόν πυρκαγιών με τακτικές περιπολίες σε επικίνδυνες περιόδους.

• Αντιπυρικές ζώνες/δασικοί δρόμοι.

Έχουν σκοπό να σταματούν την πορεία της φωτιάς και μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για το πέρασμα των πυροσβεστικών οχημάτων.

• Εγκατάσταση δεξαμενών νερού.

Χρησιμοποιούνται για την γρήγορη εξασφάλιση ποσότητας νερού από τα πυροσβεστικά οχήματα σε περίπτωση πυρκαγιάς.

• Εκκαθάριση:

Εργασίες που περιλαμβάνουν τον καθαρισμό από κλαδιά, της βλάστησης, εύφλεκτων υλικών κατά μήκος του οδικού δικτύου.

• Ελικοδρόμια:

Δημιουργούνται με σκοπό να μεταφέρουν τραυματίες, προσωπικό και εφόδια κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς.

• Δασικές τηλεπικοινωνίες:

Για την γρήγορη επικοινωνία με ασύρματο ή ενσύρματο τρόπο μεταξύ των εργαζόμενων του Δασαρχείου, που συμβάλλει στην πρόληψη και κατάσβεση των πυρκαγιών.

Β. Προηγμένα συστήματα πρόληψης
Η Κροατία ως μία χώρα με υψηλό κίνδυνο για δασικές πυρκαγιές δημιούργησε το σύστημα παρακολούθησης το οποίο τοποθετεί τηλεκατευθυνόμενες κάμερες σε συγκεκριμένα σημεία στο δάσος. Έτσι δεν χρειάζεται να βρίσκεται ο παρατηρητής στο δάσος, αλλά σε ένα κέντρο ελέγχου με το οποίο επικοινωνούν οι κάμερες ενσύρματα ή ασύρματα όπου και αποθηκεύονται τοπικά τα βίντεο.

Η Πορτογαλία με 236 παρατηρητήρια τα οποία τοποθετήθηκαν τα τελευταία χρόνια δημιούργησε ένα σχεδόν άρτιο δίκτυο το οποίο βελτιώνεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας GIS (Γεωγραφικά πληροφοριακά συστήματα).

Μία σουηδική εταιρεία σχεδίασε ανιχνευτές φωτιάς που τοποθετούνται στα δέντρα και φέρουν μία ηλεκτρονική ταυτότητα πάνω τους. Με την απότομη αύξηση της θερμοκρασίας που οφείλεται στη φωτιά, ο αισθητήρας στέλνει σήμα με ένα μοναδικό κωδικό για να ανιχνευτεί η τοποθεσία της πυρκαγιάς.

Τα δορυφορικά τηλεπισκοπικά δεδομένα παίζουν κυρίαρχο ρόλο στα συστήματα παρακολούθησης της γήινης επιφάνειας. Ειδικότερα στο πρόβλημα των πυρκαγιών συμβάλουν ουσιαστικά διότι:
· Προσφέρουν τη δυνατότητα για συνολική παρακολούθηση της περιοχής ενδιαφέροντος
· Μειώνουν το χρόνο αντίδρασης των επίγειων δυνάμεων
· Βοηθούν συστηματικά και αποτελεσματικά στην οργάνωση και διαχείριση των επίγειων δυνάμεων της Πυροσβεστικής
· Σε περιπτώσεις πολλαπλών και ταυτόχρονων εστιών φωτιάς, βοηθούν στην ανάπτυξη ενός συστήματος λήψης αποφάσεων για την αποτελεσματικότερη διαχείριση του κινδύνου.
· Σε συνδυασμό με πρόσθετα δεδομένα (χάρτες, μετεωρολογικές προβλέψεις, γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών κ.α.) προσφέρουν τη δυνατότητα ολοκλήρωσης για την αποτελεσματικότερη διαχείριση κρίσεων.
Τα αποτελέσματα συνδυάζονται με τη χρήση υποβάθρων σε GIS για την ευέλικτη διαχείριση και οπτικοποίηση των αποτελεσμάτων, αλλά και για την άμεση χρήση στο πεδίο μέσω φορητών υπολογιστών παλάμης (PDA).Για τη διάχυση της πληροφορίας χρησιμοποιείται το διαδίκτυο με τη χρήση τεχνολογιών WebGIS.

2. ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΟΜΙΛΟΙ
Η καταστροφή που βρήκε την περιοχή της Ανατολικής Αττικής τις τελευταίες μέρες αποτελεί βούτυρο στο ψωμί μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που ήδη έχουν εκπονήσει σχέδια και έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον για χρυσοφόρες μπίζνες. Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
ΠΑΡΑΛΙΑ ΧΑΛΚΟΥΤΣΙΟΥ: Υπάρχουν επιχειρηματικά σχέδια εκμετάλλευσης του λιμανιού. Συγκεκριμένα έκταση 80 στρεμμάτων όπου σχηματίζεται το δέλτα του Ασωπού, το ιδιωτικό κεφάλαιο σχεδιάζει μαρίνα για γιοτ, πολυκαταστήματα, σούπερ μάρκετ, μπαρ, γήπεδα κ.ά.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΧΙΝΙΑ: Ο φορέας διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου που έχει την ευθύνη διαχείρισης της την έχει εγκαταλείψει ουσιαστικά. Έχει συμφωνήσει όμως να παραχωρήσει σχεδόν τη μισή παραλία του κόλπου σε ιδιώτη για 30 χρόνια. Όσον αφορά την υπόλοιπη μισή παραλία του κόλπου, σχεδιάζεται να κατασκευαστεί ιχθυοτροφείο.
ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ: Υπάρχει πρόβλεψη για τη δημιουργία τεχνητού νησιού, ουσιαστικά μιας θαλάσσιας τσιμεντούπολης έκτασης 149 στρεμμάτων.
ΡΑΦΗΝΑ - ΛΟΥΤΣΑ - ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ - ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ: Τα περισσότερα κομμάτια της παράκτιας δημόσιας γης ανήκουν είτε στα διάφορα Λιμενικά Ταμεία Ραφήνας - Ωρωπού - Μαρκόπουλου είτε στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου. Η παραχώρηση με συμβάσεις, πολλών κομματιών στους δήμους, έχει σαν αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην παράδοσή τους, λόγω αδυναμίας «αξιοποίησης», σε ιδιώτες που έχουν στήσει κιόσκια, ομπρέλες, «μπιτς-μπαρ»!

3. ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ Ή ΤΙ ΔΕΝ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
Η κυβέρνηση της ΝΔ για τις πυρκαγιές στη Β.Α. υποστηρίζει ότι ο συντονισμός ήταν από την αρχή καλά οργανωμένος και η πολιτεία διαρκώς παρούσα.
Οι φράσεις αυτές δίνουν απάντηση και σε όσους απορούν γιατί η κυβέρνηση δεν διδάχτηκε από τις καταστροφές της Ηλείας, δεν πήρε μέτρα, δεν οργάνωσε σωστά την άμυνα της χώρας και άφησε τον δημόσιο πλούτο απροστάτευτο στα χέρια των οικονομικών συμφερόντων.

Όταν το αλαλούμ και η ανυπαρξία συντονισμού αναδείχτηκαν σε όλο τους το μεγαλείο, βλέπουμε να βγαίνει η κυβέρνηση δια του κυβερνητικού εκπροσώπου και να υποστηρίζει ότι όλα πήγαν καλά, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή ήταν εντελώς απούσα ή έχει έναν άλλο κώδικα, εντελώς διαφορετικό από εκείνο που έχει ο ελληνικός λαός, αξιολόγησης πράξεων και παραλείψεων.

Αν η κυβέρνηση δεν παραδεχτεί τα λάθη της και δεν διδαχτεί από αυτά, αν δεν παραδεχτεί τις ελλείψεις, την απρονοησία, την έλλειψη συντονισμού και σχεδίου δεν πρόκειται να διορθωθεί, δεν πρόκειται να πάρει κανένα μέτρο ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία των μηχανισμών που είναι αρμόδιοι για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και άλλων φυσικών καταστροφών. Κι΄ αυτό είναι η μεγάλη απειλή, ο μεγάλος κίνδυνος.